هفت سال اول زندگی

یادمان باشد!
کودک در هفت سال اول زندگی، پادشاه دیگران نیست؛ اما پادشاه خودش است. پس نباید با قوانین من‌در‌آوردی و «بکن‌و‌نکن»های خود، به حریم او تجاوز کنیم. به او اجازه دهیم با آزمون و خطا، تجربه به‌دست آورد و استعدادهایش را شکوفا کند. عشق، همراهی و یاری ما در این سن، محبت بی‌دریغ و بدون توقع به او و فراهم کردن زمینه‌ی مناسب برای ظهور استعدادهایش است.

از خود می‌پرسم هدف من از به‌دنیا‌آوردن کودکم چیست؟
دلم می‌خواهد او در آینده...
مهندس . . .
دکتر . . . دیندار . . .  ثروتمند و ...  شود.
امّا ...
مهندسی که احساس امنیت ندارد؛
پزشکی که مسئولیت نمی‌پذیرد؛
انسان مؤدّبی که ادبش از روی ترس است؛
استاد دانشگاهی که تنها مهارت زندگی‌اش، درس‌دادن است؛
دینداری که خدا را مفهومی ذهنی می‌پندارد؛
ثروتمندی که هیچ ارتباطی با مردم و محیط اطرافش ندارد؛
دانشمندی که چارچوب نمی‌پذیرد ...
اين‌گونه او... هیچگاه طعم شیرین خدا را نخواهد چشید؛
هیچگاه زیبایی‌های دنیا را نخواهد دید؛ هیچگاه بویی از سعادت بر مشامش نخواهد رسید.
رویاهای شیرین تو برای کودکت کدام است؟